اگرچه دنیای سلامت دیجیتال تغییرات عظیمی را در پزشکی ایجاد کرده است ، موضوعاتی مطرح می شود که هنوز در آموزش و یادگیری در رشته آموزش پزشکی تبیین نشده است. این سؤال از همه جالب تر است که آیا افزایش سیستم های هوش مصنوعی (AI) ، که در اینجا به عنوان نمونه ای خاص از دیجیتال سازی دنیای پزشکی و مراقبت های بهداشتی مورد بحث قرار می گیرد ، با تغییر پارادایم اساسی در آموزش همراه است یا نه. در حالی که الگوهای آموزش پزشکی قرن بیستم متکی به نتایج آزمایشی بودند که به یک استاندارد شناخته شده تبدیل شده و سپس به تدریس کتاب درسی اکتفا می کردند ، امروزه این روند منسوخ شده و دیگر اجرا نمی شود. سرعت پیشرفت فن آوری های جدید هوش مصنوعی ، که در تمرینات بالینی وارد شده و توسط بیماران مورد استفاده قرار می گیرد ، نیاز به تجهیز پزشکان برای برخورد مناسب با تکنیک های تجربی و دیجیتال دارد که هنوز بخشی از دانش عمومی پذیرفته نشده هستند. تدریس پیوسته و سریع و یادگیری از طریق حدس و گمان درباره اینکه کدام روش بیشترین بهره را برای بیماران خواهد داشت ، به پزشکان این امکان را می دهد تا بدون اجبار به واکنش نسبت به آنها ، چنین فناوریهایی را هدایت و رهبری کنند.
بخشی از موضوع مورد بحث این است که بپرسیم چارچوبهای آموزشی موجود چگونه می توانند به روز شوند تا واقعیتهای قرن بیست و یکم در نظر گرفته شود. به عنوان یک قاعده ، اساتید رشته پزشکی با چارچوب های رقابتی کار می کنند ، که از بین آنها چندین مدل رقابت وجود دارد که از این طریق می توان صلاحیت عملکرد مناسب چند نقش حرفه ای را در نظر گرفت. به همین دلیل، ما چنین چارچوب هایی را که تئوری هایی از "مجموعه گزاره ها و روابطی را ارائه می دهند که به طور جمعی یک ایده آل را تعریف می کنند" در نظر می گیریم که آنها باید بطور مداوم مورد آزمایش و چالش قرار گیرند. نیازهای مراقبت های بهداشتی و درمانی همگی تحت تأثیر سیستم های دارای هوش مصنوعی هستند.
در عین حال ، تغییرات ایجاد شده توسط هوش مصنوعی ، بر همه نقش های یک پزشک تأثیر می گذارد. نقش ارتباط دهنده را بر عهده بگیرید ، و این واقعیت که برخورد سنتی پزشک - بیمار "با وارد کردن رایانه به اتاق معاینه" به یک رابطه سه گانه تغییر یافته است. " را بپذیرید. پزشكان باید تنوع زیادی از پاسخ بیماران به داده های بزرگ و مسائل پشتیبانی شده توسط هوش مصنوعی ، از جمله نگرانی در مورد حریم خصوصی ، عدم توانمندی و عدم تمایل به دانستن همه چیز را بدانند.
به عنوان یک همکار ، باید به پزشکان آموزش داده شود که فن آوری هوش مصنوعی و دسترسی گسترده تر به دانش پزشکان را قدرتمند می کند. این موضوع برخی حرفه های بهداشتی (مانند روانشناسان ، فیزیوتراپیست ها و پرستاران) را نیز شامل می شود. همچنین خود بیماران باید به این باور برسند که پزشکان به عنوان دارندگان دانش منحصر به فرد باید در پرسش و پاسخ در ارتباط با بیماری ها، آنها را یاری دهند.
به عنوان یک رهبر ، پزشکان باید با بیماران همکاری کنند تا اجرای فناوریهای هوش مصنوعی شفاف و پاسخگو باشد و به فرهنگ سازی کمک کند که منافع تجاری و منافع سایر کسانی که در حال توسعه و طرفداری از فناوریهای دیجیتال هستند را آشکار سازد.
به عنوان یک مدافع بهداشت ، پزشکان می توانند با بیماران و گروه های محروم همکاری کنند تا بدانند که آیا استفاده از سیستم های پیشرفته - مانند مراقبین روبات - یک انتخاب توانمند است یا به مراتب مربوط به مشکلات دسترسی گسترده تر اقتصادی-اجتماعی است. آنها باید با دفاع از تیم های مختلف دیجیتالی، آموزش پزشکی و تمرین بالینی را بهبود بخشند ، زیرا به این طریق می توانند معضلاتی را شناسایی کنند که در آن راه حل های AI مشکلات بزرگ تر سیستماتیک را برطرف می کند.
به عنوان یک محقق ، پزشکان از سواد دیجیتالی بهبود یافته و یادگیری مداوم درباره هوش مصنوعی ، مدل سازی ریاضی ، نظریه تصمیم گیری و غیره بهره مند می شوند. آنها باید برای شناخت واقعیت ها و انواع مختلف دانش از جمله جنبه ذهنی بیماری ، کار دانشمندان را ترسیم کنند.
پزشکان باید به عنوان یک متخصص ، تغییری اساسی در هویت حرفه ای را بپذیرند که به آنها نیاز دارند تا ابزارهای مهندسی ، داده ها و علوم اطلاعات را در مجموعه مهارتهای خود بگنجانند. در همین حال ، پزشکان همچنین باید تصدیق کنند که بیماران در مورد اینکه سلامت الکترونیک چه فایده ای دارد ، حرف آخر را می زنند ، در حالی که پزشکان وظیفه دارند راهنمایی ها و توصیه های لازم را برای حمایت از تصمیمات بیماران ارائه دهند.
به عنوان کارشناسان پزشکی ، پزشکان باید بتوانند با هم همکاری کنند تا اهمیت دانش یکپارچه را ایجاد و تفسیر کنند ، یعنی دانش به آنچه متعلق به هم هستند ، روابط اجتماعی و اینکه چگونه بیماری با زندگی یک بیمار ارتباط دارد ، چیزی که برای ماشینها غیرقابل دسترسی است.
اطمینان از اینكه بیمارانی هستند كه بیشترین بهره را از پیشرفت فناوری سلامت AI دارند ، در سالهای آینده همچنان یك چالش اساسی خواهد بود و رویكردهای جدید در آموزش پزشکی كه باعث بهبود سواد دیجیتالی پزشكان و ادغام بهتر دیدگاه بیماران می شود ، بسیار مهم خواهد بود. این امر بیش از پیش ضروری است زیرا تحولات مبتنی بر هوش مصنوعی شامل فراتر از مدلهای قبلاً پذیرفته شده از روند معمولاً کند و تدریجی تولید استانداردهای مهم مبتنی بر شواهد برای اقدامات بالینی است. به نوبه خود ، این بدان معنی است که آرزوهای بیماران یک اقدام اساسی برای پیش بینی چگونگی کمک فن آوری های هوش مصنوعی به سلامت و رفاه آنها است.
تاریخ انتشار: MARCH 01, 2020
منبع: https://www.thelancet.com/journals/landig/article/PIIS2589-7500(20)30023-6/fulltext
ترجمه شده توسط دپارتمان آموزش پزشکی آوید