آیا همدلی و همدردی دانشجویان علوم پزشکی با بیماران طی دوره های آموزش پزشکی در حال کاهش است؟

مطالعه جدیدی که توسط دانشمندان علوم اعصاب اجتماعی انجام شده است، نشان می دهد درک مشترک از همدلی در بین دانشجویان علوم پزشکی طی آموزش پزشکی کاهش می یابد.
رابطه پزشک و بیمار به شدت به توانایی پزشک برای همدردی با بیماران یا حساس بودن نسبت به وضعیت عاطفی بیمار متکی است. همدلی با افزایش پیروی بیماران از درمان، شکایت کمتر در مورد سوء رفتار کادر درمانی،  رضایت بیشتر بیمار و پیامدهای مطلوب سلامتی همراه بوده است.

برخی از مطالعات، کاهش اضطراب با همدلی و همدردی را در طی آموزش پزشکی به اثبات رسانده اند. اعتقاد بر این است که شدیدترین وقایع بین سال های دوم و سوم پزشکی رخ می دهد ، هنگامی که دانشجویان آموزش های بالینی را شروع می کنند و ارتباطات احساسی بسیار مهم است. اما مطالعه ی جدیدی که توسط دانشمندان علوم اعصاب اجتماعی در دانشگاه شیکاگو ، که در تاریخ 7 سپتامبر در مجله آموزش پزشکی منتشر شده است ، درک مشترکی را نشان می دهد که همدلی با بیماران در طول دوره های آموزش پزشکی در حال کاهش است.

نویسندگان عموما به دو جنبه همدلی اشاره می کنند: شناختی و عاطفی
استاد برجسته علوم روانشناختی Jean Decety گفت: "همدلی شناختی توانایی تشخیص و درک تجربه شخص دیگری به منظور برقراری ارتباط و تأیید آن درک است و به شیوه ای مناسب و مفید عمل می کند بدون اینکه لزوماً احساسات دقیق شخص مقابل را به اشتراک بگذارد. همدلی عاطفی یا احساسی ، احساسات شخص دیگر را تحریک کرده و پزشک دقیقا احساساتی که بیمار دارد را تجربه می کند."

از مدتها پیش تصور می شد كه همدلی عاطفی مانع اثربخشی پزشك در تشخیص و معالجه بیماران می شود. گرگ نورمن ، استادیار روانشناسی و دانشجوی کارشناسی ارشد کارن اسمیت ادعا می کنند که هر دو مؤلفه در تعامل بیمار و پزشک بسیار مهم هستند ، زیرا پزشکان باید بتوانند وضعیتهای عاطفی بیماران خود را به خوبی درک کرده و به آنها پاسخ دهند.

محققان مطالعه ای را طراحی کردند که در طی سه سال اول دانشکده پزشکی ، 129 دانشجوی پزشکی از دانشگاه لویولا ، دانشگاه شمال غربی و دانشگاه شیکاگو انتخاب شدند. در آغاز و پایان هر سال ، دانشجویان مجموعه ای از نظرسنجی های آنلاین و وظایف رفتاری را برای ارزیابی عینی جنبه های مختلف همدلی طراحی کردند.

در هر جلسه ، از دانشجویان خواسته شد كه مجموعه ای از كارهای رایانه ای را با هدف ارزیابی عینی توانایی های آنها در تشخیص حالات ذهنی و عاطفی مختلف بیمار و حساسیت به درد دیگران انجام دهند.

برخلاف نتایج قبلی ، نمرات دانشجویان در پرسشنامه همدلی شناختی و عاطفی با گذشت زمان بهبود یافت. به عنوان مثال ، آنها دریافتند که همدلی عاطفی و همدلی شناختی در طی آموزش پزشکی افزایش یافته اند. دانشجویان پزشکی حساسیت بیشتری در بیان درد و پیشرفت در توانایی خود در تشخیص سریع تر و دقیق تر حالات عاطفی دیگران نشان دادند.

این مطالعه دیدگاه کاهش کلی همدلی در طول آموزش پزشکی را به چالش می کشد. نویسندگان بیان داشتند: "ما دریافتیم که تغییر در همدلی در طول آموزش پزشکی لزوماً منفی نیست - به نظر می رسد این روایت بسیار پیچیده تر از آن چیزی است که در ابتدا فکر می کردیم و نشان می دهد که تکیه بر یک اقدام واحد و ذهنی برای ارزیابی یک مجموعه ، تا چه اندازه مشکل ساز است.

تغییرات مشاهده شده همچنین ممکن است نتیجه برنامه های درسی ای باشد که بر درک بیشتر دیدگاه بیمار و انتقال بهتر آن به بیمار متمرکز باشد. بسیاری از دانشکده های پزشکی ، از جمله آنهایی که در این کار گنجانده شده اند ، برنامه های درستی همدلی با هدف توسعه این مهارت ها دارند و یافته های این مطالعه می تواند نشان دهد که این برنامه ها تغییرات مثبتی را در ارتباط بین پزشک و بیمار ایجاد می کنند.

تاریخ انتشار : September 9, 2017

منبع : Karen E Smith, Greg J Norman, Jean Decety. The complexity of empathy during medical school training: evidence for positive changes. Medical Education, 2017; DOI: 10.1111/medu.13398

ترجمه شده توسط دپارتمان آموزش پزشکی آوید http://www.aveedme.com