آیا شیفت های طولانی باعث کمبود خواب در رزیدنت ها شده و سلامت بیماران را به خطر می اندازد؟

دو مطالعه گسترده و ملی نشان می دهند که رزیدنت های سال اول هیچ علائمی از کمبود خواب در طول شیفت های طولانی نشان نداده اند و در نتیجه ایمنی بیماران نیز کاهش پیدا نکرده است.
طبق مقاله ای که در ژورنال پزشکی انگلستان توسط تیمی از محققان دانشکده پزشکی پرلمن در دانشگاه پنسیلوانیا ، بیمارستان کودکان فیلادلفیا ، دانشگاه جان هاپکینز و بیمارستان بریگام و زنان در ماساچوست منتشر شده است ، هنگامی که به رزیدنت های پزشکی اجازه داده شد که بیش از 16 ساعت شیفت کار داشته باشند ، آمار مرگ و میر بیماران در پی این تصمیم گیری تحت تأثیر قرار نگرفته و خود پزشکان نیز کمبود خواب مزمن را تجربه نکردند. این مطالعه که منجر به ارائه مقالاتی شد ، به دنبال تغییراتی که در سال 2011 توسط شورای اعتباربخشی آموزش پزشکی برای محدود کردن میزان ساعاتی که رزیدنت سال اول می تواند در یک شیفت کار کند – 16 ساعت در روز و 80 ساعت در هفته - در پاسخ به نگرانی ها درباره ی احتمال خطا توسط پزشکان جوان که در شیفت های طولانی کار می کنند ، رخ داده است. نتایج حاصل از این مطالعات حاکی از آن است که این سیاست ها برای محافظت از بیماران لازم نبوده است.

دکتر دیوید اچ گفت: "نکته مهمی که وجود دارد این است كه اگرچه نگرانی های زیادی در مورد محدودیت های شیفتی وجود دارد ، اما به نظر نمی رسد كه آنها به این اندازه در زمینه های مهمی مانند ایمنی بیماران تأثیر بگذارند." 
وی افزود: "ما توانستیم با مطالعه ای تأثیر ساعات کاری در محل کار رزیدنت ها بر خواب و هوشیاری آنها ، ایمنی بیمارانی که از آنها مراقبت می کنند ، و تعلیماتی وآموزش هایی که رزیدنت ها دریافت کرده اند را به طور همزمان بررسی کنیم. در گذشته ، آنچه تحقیقاتی که انجام شده است فقط یکی از این عوامل بررسی شده است. "

داده های مربوط به مشاهدات انجام شده از 63 برنامه رزیدنتی گوناگون در سراسر آمریکا بین سال های 2015 و 2016 حاصل شده است. در حدود نیمی از برنامه ها به پیروی از تغییر اجباری کاهش ساعات زیدنتی اختصاص داده شده اند در حالی که نیمی دیگر جابجایی های فردی و افزایش یا کاهش ساعات  را محدود نمی کند. به طوری که به رزیدنتان اجازه می دهد پس از 24 ساعت استراحت کامل و برنامه های ریلکسیشن و مدیتیشن، 24 ساعت شیفت را به خوبی طی کنند.

جیمز کیلی ،مدیر بخش بیماریهای ریه، گفت: "تحقیقات انجام شده این موضوع را برجسته می کند که چگونه مطالعات ساختاری خوب می تواند موانع را برای سلامت خواب تعیین کند و مدیریت خواب پزشکان چگونه می تواند عملکرد و پیامدها را بهبود ببخشد." 

در بخشی دیگر از این مطالعه که روی ایمنی بیمار تمرکز داشت ، در بیمارانی که توسط رزیدنت های دارای طول شیفت بیشتر مراقبت می شدند ، میزان مرگ و میر بیشتر از مواردی که توسط رزیدنتان با طول شیفت محدود مراقبت می شوند ، نبودند. آنها 7مراحل  روز بستری را طی میکردند (مواردی مانند ترومبوز ورید عمقی ، شکستگی لگن و انواع مختلف عفونت) که تفاوتی در آمار با گروه دیگر نداشتند.

برای مرحله مطالعه خواب انترن ها ، چند صد کارآموز به طور مداوم حدود دو هفته زیر نظر آزمایشات خواب بودند و تست های روزانه را برای اندازه گیری هوشیاری آنها انجام می دادند. کارورزان به طور متوسط روزانه حدود هفت ساعت خواب دارند و افراد با طول شیفت طولانی تر خواب کمتری ندارند و کمبود خواب بیشتری نسبت به افراد با طول شیفت محدودتر تجربه نمی کنند.

علیرغم شباهت در خواب به طور متوسط در طی چند روز ، کارورزانی که در شیفت های منعطف شبانه کار می کنند کمترین میزان خواب را در 24 ساعت داشتند (میانگین آنها 12/5 ساعت) و همچنین هوشیاری کمتری و خواب آلودگی ذهنی بیشتری داشتند. محققان معتقد اند که این علائم کاهش حاد خواب در ارتباط با کار شبانه باید کاهش یابد.

یکی از محققین می گوید: "ممکن است برخی از این نتایج شگفت زده شوند زیرا فکر می کنند (البته که شیفت های کوتاه تر بهتر هستند) اما این ایده ها تا حدودی با ملاحظات دیگر جبران می شود ، از جمله خطرات انتقال مراقبت از بیمار در شیفت های مختلف ، و ضروریات بیولوژیکی که به ما کمک می کند تا از کمبود خواب مزمن پزشکان جلوگیری کنیم."

وی همچنین افزود: "مطالعاتی مانند iCOMPARE شواهد علمی را ارائه می دهد تا به ما در تعادل این ملاحظات در تنظیمات دنیای واقعی کمک کند."

تاریخ انتشار: March 6, 2019

منبع: 1.    Mathias Basner, David A. Asch, Judy A. Shea, Lisa M. Bellini, Michele Carlin, Adrian J. Ecker, Susan K. Malone, Sanjay V. Desai, Alice L. Sternberg, James Tonascia, David M. Shade, Joel T. Katz, David W. Bates, Orit Even-Shoshan, Jeffrey H. Silber, Dylan S. Small, Kevin G. Volpp, Christopher G. Mott, Sara Coats, Daniel J. Mollicone, David F. Dinges. Sleep and Alertness in a Duty-Hour Flexibility Trial in Internal Medicine. New England Journal of Medicine, 2019; 380 (10): 915 DOI: 10.1056/NEJMoa1810641
2.    Jeffrey H. Silber, Lisa M. Bellini, Judy A. Shea, Sanjay V. Desai, David F. Dinges, Mathias Basner, Orit Even-Shoshan, Alexander S. Hill, Lauren L. Hochman, Joel T. Katz, Richard N. Ross, David M. Shade, Dylan S. Small, Alice L. Sternberg, James Tonascia, Kevin G. Volpp, David A. Asch. Patient Safety Outcomes under Flexible and Standard Resident Duty-Hour Rules. New England Journal of Medicine, 2019; 380 (10): 905 DOI: 10.1056/NEJMoa1810642
3.    Lisa Rosenbaum, Daniela Lamas. Eyes Wide Open — Examining the Data on Duty-Hour Reform. New England Journal of Medicine, 2019; 380 (10): 969 DOI: 10.1056/NEJMe1817497